Aankomst Hanoi

31 juli 2018 - Hanoi, Vietnam

Daar zijn we dan eindelijk! Gearriveerd in Hanoi, Vietnam. Na een vlucht van in totaal 13 uur zijn de eerste 8.799 km afgelegd. 

Bij aankomst is de laatste stap van ons visum geregeld en mochten we daadwerkelijk het land gaan verkennen.

Onderweg van het vliegveld, leerde onze taxi chauffeur onze eerste woordjes Vietnamees: xin chao betekent hallo en càm on is dankjewel. We merkten ook al snel op dat het verkeer erg druk is in Hanoi, met veel toeterende auto's en scooters die lak hebben aan de verkeersregels. 
We werden vriendelijk ontvangen in ons hotel met wat fruit en een sapje. De backpacks werden van ons overgenomen, en na wat tips over waar we lekker konden gaan eten, gebracht naar onze kamer. Omdat we over een paar dagen naar Sapa vertrekken met Friends Travel Vietnam, moesten wij vandaag of morgen langs om hen de rest van het geld te betalen. Met een klein kaartje zijn we naar buiten gegaan, waarna zo'n 30 graden en een klamme lucht ons een klap in het gezicht gaf. Met dat kleine kaartje, zweetdruppels over onze rug en drie keer de verkeerde kant op gelopen te zijn, kwamen we aan bij het kantoor van Friends Travel Vietnam (FTV). Daar hebben we direct van alles geregeld qua onze reis naar Sapa en andere transfers. 
Via de website van FTV hadden wij al eerder gezien dat zij ook streetfood tours organiseerde in Hanoi. En omdat we voor het laatst gegeten hadden in het vliegtuig rond 11.00 en het inmiddels 17.00 was, besloten we direct voor die avond aan te sluiten. 
Samen met Glen en Tim uit Antwerpen en de 21-jarige student en tevens onze tourguide Mark, gingen we Hanoi in. In de tijd dat wij bij FTV binnen zaten, was de hemel open gebroken en regende het aan een stuk door. We kregen mooie roze poncho's aan en liepen door de zeikregen door de stad achter Mark aan. Kriskras door het verkeer kwamen we bij onze eerste streetfood stop aan. Op krukjes van max. 30 centimeter hoog kropen we aan tafel en kregen we de eerste gerechtjes toegeschoven; gedroogde buffalo 'salade', gefermenteerd varkensvlees gefrituurd met wat rijst en spicy banh mi (brood). Alle drie erg lekker. Omdat het zo hard regende, deelde Mark ons plastic zakjes uit die we om onze schoenen heen konden doen. Gelukkig maar, want op de straten lagen nogal wat plassen en bovendien gutste het water anders zo je schoenen in. Zo hebben we met z'n vijven ongeveer drie uur door de stad gelopen en her en der lekkere originele Vietnamese gerechtjes geproefd, terwijl Mark ons de geschiedenis over deze gerechtjes vertelde. We hebben onder andere onze eigen Vietnamese verse loempia's gemaakt, origineel Vietnamees bier gedronken en egg-coffee (zoals Mark het noemde) als toetje. 
De tour was erg goed georganiseerd en Mark wist ontzettend veel te vertellen over van alles. Ook was het erg gezellig met de andere twee reizigers, waar we morgen weer mee af hebben gesproken om 's avond bij, volgens hun, een van de lekkerste restaurantjes van Old Quarter te eten. 

Na afloop van de tour hebben we voor de zekerheid allebei maar een dunne regenjas aangeschaft en zijn we op de gok, maar wel met succes, terug gelopen naar ons hotel.  

Momenteel is het hier 22.45 en wij zijn gesloopt na de lange reis en deze eerste dag. Onze dag zit er dus op voor vandaag. 

Tot snel! 

Liefs Deem & Lisa

4 Reacties

  1. Roberto:
    31 juli 2018
    Oke leuk hoor zo’n verhaal
    Maak je buitenstaander toch nog wat mee
    Nou slaap lekker en tit het volgende verhaal👍🏻
  2. Michaela:
    1 augustus 2018
    Inderdaad echt heel leuk je verhaal, zo beleef je het toch een beetje mee. Ook leuk dat jullie leuke reisgenootjes hebben ontmoet, met zo te horen dezelfde interesses. Nou, veel plezier en wacht weer af tot jullie volgende verhaal.

    Tot snel! 😘
  3. Astrid:
    1 augustus 2018
    Hoi, wat goed dat je al zoveel te vertellen heb na die lange reis. Erg leuk om te lezen. Had het nog niet verwacht. Maar klinkt al erg leuk. Veel plezier nog, geniet er maar van 😘
  4. Rita en giel:
    1 augustus 2018
    Leuk verhaal Lisa, geniet er maar van en we blijven jullie volgen gr rita giel.